(1895–1976), poeta, publicysta, satyryk, krytyk teatralny. Był współzałożycielem kabaretu literackiego w kawiarni Pod Picadorem (1918), grupy poetyckiej Skamander (1919). W latach 1924–1939 publikował w „Wiadomościach Literackich”. Podczas okupacji niemieckiej przebywał na emigracji, w latach 1939– 1940 w Paryżu, następnie w Londynie. Współpracował z wieloma czasopismami emigracyjnymi, m.in. z „Polską Walczącą” oraz „Wiadomościami Polskimi, Politycznymi i Literackimi”. W 1942 r. założył miesięcznik „Nowa Polska”. Po zakończeniu II wojny światowej kierował do 1948 r. sekcją literatury UNESCO, następnie był dyrektorem Instytutu Kultury Polskiej w Londynie. W 1951 r. wrócił na stałe do Polski. W latach 1956–1959 był prezesem ZLP. W 1964 r. zainicjował i był sygnatariuszem Listu 34 intelektualistów w obronie wolności słowa, w 1975 r. protestował przeciwko zmianom w Konstytucji PRL. Opublikował m.in. tomy wierszy Czarna wiosna (1919), Okno bez krat (1935), Alarm (1940), Wiek klęski (1945); publikował też dramaty, powieści fantastyczne i komedie satyryczne, wydał Alfabet wspomnień (1975). (Sylwia Chwedorczuk)